Drugie życie opuszczonego budynku dawnej pakowalni. Jamie Falla: M house. (#11)

No i co zrobić? Bardziej lubicie czytać o domach… Mam więc dziś dla Was kolejny. Tak na fali stodół 😉 wybieramy się na Wyspy, a dokładniej na brytyjską wyspę Guemsey, aby zobaczyć taki miły dla oka obrazek:

Fajny, co? Bardzo lubię takie historyczne nawiązania we współczesnej architekturze. Może dlatego, że mój drugi (a w zasadzie pierwszy wyuczony) zawód to… renowator zabytków architektury. Poważnie :0  W tym akurat przypadku słowo „historyczne” jest naprawdę na miejscu. To, co widzicie na powyższym obrazku to efekt bardzo gruntownej przebudowy i rozbudowy starego opuszczonego budynku byłej  pakowalni.

Zaraz, zaraz… przecież starego budynku to tu nawet nie widać! O jakiej renowacji my tu mówimy? No fakt 🙂 Wylazł  mój drugi wyuczony, ale zawsze na pierwszym miejscu, bo wykonywany, zawód.

Teraz powinienem napisać coś o duszy bądź klimacie. Jako że nie uważam, aby prace architektów można było przyrównywać do strefy wiary, ani, tym bardziej, meteorologii,  pozwólcie więc, że opiszę co takiego ja w tym widzę: dla mnie takie potraktowanie starego budynku ma wartość… hmmm… sentymentalną. Nie wiem  jakie więzi miał z tym miejscem inwestor. Być może nawet żadnych. Ale sama świadomość, że mieszkam w domu, który przez całe dziesięciolecia, a może i dłużej, stał w  tym miejscu, funkcjonował, zmieniał się, dodaje dreszczyku emocji. Sprawia, że wiążę się z tym miejscem, akceptuję je i sam staję się jego częścią. Wrastam w jego historię.

Architekt, mimo że całkowicie zmienił charakter budynku i nikt z nas nawet nie domyśliłby się, że to przebudowa, potraktował to miejsce z należytym szacunkiem. Rozbudowa, w której zlokalizował sypialnie to niski pawilon, nie ingerujący w starą bryłę. Ta pozostała objętościowo niezmieniona, na otoczenie działa tak samo jak stara pakowalnia.

To wielka sztuka odmienić historyczny budynek za pomocą wyłącznie współczesnych środków w taki sposób, aby nie nie zmienić jego sposobu oddziaływania na okolicę. I to właśnie uważam za największy atut tego projektu.

A tak prezentuje się wnętrze tej stodoły. Minimalizm sielski chyba będzie adekwatną nazwą :)…

A ten detal balustrady to już czysta poezja…

zdjęcia: Richard Brine