Na surowo. Antonin Ziegler: stodoła (#67).

Antonin Ziegler – zapamiętajcie to nazwisko. Jestem pewien, że nieraz jeszcze będziemy podziwiać projekty tego paryskiego architekta ze względu na rzadko spotykaną wrażliwość i umiejętność tworzenia w kontekście. A dziś zapraszam do Normandii zobaczyć rasową stodołę.

Pierwotny budynek służył jako magazyn paszy dla koni. Jego zewnętrzna okładzina z desek została z upływem czasu zniszczona,  ocalał jedynie szkielet. I ten szkielet został podstawowym elementem nowego domu.

Najważniejszy aspekt w tym domu to wiejskość. W prostym wiejskim kontekście (pole, skarpa, rzeka), obiekt, który miał powstać miał być tak samo rustykalny jak poprzednik – bez wyrafinowania czy dopracowanych detali. I to się udało. I to jeszcze jak! On po prostu wynika ze swojego otoczenia, właśnie tego wiejskiego kontekstu. Z domów, które już Wam opisywałem, jedynie Alpine Barn może się z nim równać. Ale mimo to z łatwością poznamy, że to przecież współczesny budynek. A to już jest bardzo rzadko spotykane.

Cały niemal dom został przykryty blachą cynkową. Dodatkowo niewielkie otwory okienne, wąskie szklane rozcięcie i ciemny cokół, to wszystko. Ale zobaczmy, że pasmowe (można by powiedzieć klasyczne) przeszklenie wcale nie wygląda tu modernistycznie! Szklany poziomy pas kompozycyjnie został potraktowany jako ekspozycja szkieletowej rustykalnej konstrukcji. I dosłownie chowa się za nią:

Proste, szlachetne materiały. Miało być bez wyrafinowania, a jak wyrafinowane jest to zestawienie… I przyznacie, że ani tu modernizmu, ani hi-techu nie znajdziemy. Historyzmu też ni grama. Prawdziwie współczesna architektura kontekstu.  I to dopełnienie(?) architektury absolutnym brakiem (wydawałoby się!) zagospodarowania terenu (jak w arce) Uwielbiam to zdjęcie!

Założenia przyświecające bryle nie zmieniają się we wnętrzu. Cała drewniana tradycyjna konstrukcja szkieletowa została wyeksponowana. Chyba tylko ta biała nowoczesna kuchnia wyłamuje się z tego schematu absolutnej konsekwencji.
Pasmowe okna łączą całą strefę dzienną z otaczającym krajobrazem.

I ten lounge chair :). Podejrzewam, że mógł być wstawiony tylko do sesji, ale zagrał wspaniale.

 

 

O proszę! I spa z basenem nawet jest!

Zamiast rzutów dołączę dziś schemat, przekroje i elewacje:

w telegraficznym skrócie: pokrycie – konstrukcja definiująca charakter wnętrza – część nocna jako dwie rozdzielone strefy nadwieszone w przestrzeni – część dzienna na terenie z panoramicznym widokiem.

I zmiany wprowadzone w konstrukcji ściany:

 

Dobranoc!

zdjęcia: Antonin Ziegler oraz David Boureau