Wrażliwość mistrzów. RCR Arquitectes: Horizon House (#74).

Dziś będzie o osiąganiu perfekcji w kontekście przyrodniczym i kulturowym oraz o  niesamowitej wrażliwości. Widzicie już dom? Ten drugi ;).

Od czasu do czasu pochylam się tu nad domami projektowanymi przez architektoniczne sławy. W roku 2017 laureatem najważniejszej nagrody w naszym światku – nagrody Pritzkera, zwanej architektonicznym Noblem, zostało hiszpańskie biuro RCR Arquitectes czyli tercet architektów: Rafael Aranda, Carme Pigem i Ramón Vilalta. Trudno jednak nazwać ich biuro sławnym. Większość poznała je dopiero teraz. A to przez specyfikę ich projektów: oszczędnych w formie, z użyciem niewielu, możliwie naturalnych materiałów, obiektów doskonale wpisujących się w zastaną przestrzeń, wręcz rozpływających się w zastanym otoczeniu. Dom, który wybrałem, mimo dużej skali, nie odbiega od tego co o ich pracach napisałem. Nie jest to z pewnością „dom dostępny”, ale zobaczmy jak to robią prawdziwi mistrzowie!

Działka leży w bardzo urokliwym miejscu – w naturalnym krajobrazie pomiędzy dwoma polami, między dwoma wspaniałymi widokami (z jednej strony romański kościółek, z drugiej Pireneje) i między dwoma różnymi poziomami – na skraju nasypu.

Spróbujmy najpierw rozgryźć jego strukturę przestrzenną. Dom jest liniową strukturą usytuowaną wzdłuż krawędzi nasypu z funkcją rozłożoną na trzech poziomach. Poszczególne sekcje nanizane są na ciąg komunikacyjny.

 

1.WEJŚCIE  2.DOM WIEJSKI (OPISYWANY DOM)  3.ZADASZENIE  4.PATIO  5.ZBIORNIK WODNY  6.POLE (u góry - obciąłem nieco rysunek) 7.OGRÓD 
A.DĄB OSTROLISTNY  B.DĄB SZYPUŁKOWY

 

Ten przekrój dobrze pokazuje całą zasadę.

Wjeżdżamy do domu na najniższym poziomie wbijającą się w teren drogą. Następnie windą (ale też można schodami) musimy wyjechać w górę – na najwyższy poziom. Tam jest usytuowana cała strefa dzienna. Dopiero z tego poziomu możemy zejść do niżej położonych sypialni (po prawej).

Rzuty zawsze mówią najwięcej.
Poziom -8.40

 1.PORTYK - WJAZD DLA SAMOCHODÓW  2.WEJŚCIE DLA PIESZYCH  3.GARAŻ  4.POM.TECHNICZNE  5.MAGAZYN  6.SCHODY DO CZĘŚCI MIESZKALNEJ  7.WINDA

POZIOM 0,00 (specjalnie poziomy nie według rzędnych, a dostępu):

6.SCHODY DO CZĘŚCI MIESZKALNEJ  7.WINDA  8.HOL  9.KUCHNIA  10.JADALNIA (WEWNĄTRZ)  11.JADALNIA (NA ZEWNĄTRZ) 12.OGRÓDEK  13.DRZEWA OWOCOWE  14.KOMUNIKACJA  15.STREFA DZIENNA  16.KOMINEK  17.PRZESTRZEŃ DO KONTEMPLACJI (WEWNĄTRZ)  18.PRZESTRZEŃ DO KONTEMPLACJI (NA ZEWNĄTRZ)  19.ZBIORNIK WODNY  20.PRZESTRZEŃ DZIENNA (NA ZEWNĄTRZ)  21.BASEN  22.STREFA ZADRZEWIONA - CIEŃ  23.ZEJŚCIE DO SYPIALNI

I schodzimy nieco niżej:
POZIOM -2.10

 

6.SCHODY DO CZĘŚCI MIESZKALNEJ  7.WINDA  24.POKÓJ MUZYCZNY-BIBLIOTEKA  25.SYPIALNIA RODZICÓW  26.PATIO DO KONTEMPLACJI  27.GARDEROBA-TOALETKA  28.PRYSZNIC  29.BIDET I WC  30.POKÓJ KĄPIELOWY  31.PRALNIA  32.TOALETA - PRZEBIERALNIA  33.SYPIALNIE DZIECI (MIEJSCA DO NAUKI, ZABAW I WYPOCZYNKU)  34.SZAFA-WC-TOALETKA-PRYSZNIC

 

Jeśli nie chce się Wam po kolei analizować pomieszczeń, to w uproszczeniu wygląda to tak:
od lewej: strefa kuchni – jadalni, część dzienna, strefa sypialni. W dół winda  do garażu i wejścia.

W przekrojach dom jest nieco bardziej skomplikowany, a poszczególne poziomy nie są idealnie płaskie. Co chwila mamy delikatne pochylnie łączące poziomy poszczególnych części. Jak widać, to dość skomplikowana struktura:

Dla porządku załączam jeszcze obie przeciwległe elewacje:

Nie samym domem jednak człowiek żyje :). W tym przypadku budynek jest zaledwie maleńką (!) częścią całego założenia, na który składają się także liczne pustki (patia) pomiędzy zabudowanymi częściami, cały bezpośrednio stykający się z domem teren – całkowicie podporządkowany jego kompozycji oraz najważniejsze! – wszystko co znajduje się wokół, czyli piękny krajobraz.

Ten budynek mimo swej dużej skali i na wskroś współczesnej (modernistycznej nawet) kompozycji wydaje się mówić: mnie tu nie ma. To nie on ma być obiektem do podziwiania. Jest zaledwie punktem obserwacyjnym, miejscem z którego odbywa się kontemplacja natury. Bez niej nie miałby w ogóle racji bytu.

To architektura, którą w pełni możemy ocenić po czasie. Architekci zaplanowali bowiem jej proces asymilacji z otoczeniem. Porównajmy zdjęcia z różnych etapów:

 

 

Wyraźnie widać zamysł projektantów, choć złośliwi powiedzą, że zieleń zawsze naprawi to, co architektura zepsuje…

Przyjrzyjmy się jeszcze budynkowi nieco bliżej.
  

Jest surowy. Tak jak otoczenie. Użyto minimalnej ilości materiałów. Ściany budynku i wszystkie obudowy zostały wykonane ze skorodowanej stali. Niewidoczne szkło w otworach  i lokalny drobny kamień zamykają listę. Jest jeszcze wszechobecna zieleń.

Wnętrza pewnie już Was nie zaskoczą. Oczywiście też są szczere, surowe, proste, klimatyczne i wyciszone. Bardzo mocno eksponują to, co na zewnątrz.

A teraz to, co ten dom najcenniejszego oferuje swoim mieszkańcom:

Opisy z rzutów o miejscach do kontemplacji nabrały sensu? Mam nadzieję 🙂

The brief calls for a large home for a couple, and for a discovery of a balance between nature, independence and a communal living for the inhabitants

Dobrze się wywiązali z zadania?

zdjęcia: Sophie Mayer, Pep Sau